Süzmekten süzmeye fark vardır. ABD’deki mühendisler, insanlara içme suyuna erişim sağlama ve kuraklık gibi sorunlarla mücadelede yardım etme bakımından büyük kolaylıklar sağlayabilecek olan, deniz suyundan tuzu ayırmada önemli derecede daha fazla enerji tasarruflu bir yöntemle çıkageliyorlar.
Araştırmacılar, tuz ve diğer kirletici maddeleri engellerken, yüksek hacimlerdeki suyun ‘nanogözenekler’ adı verilen son derece küçük delikler üzerinden geçişini sağlayan bir malzeme geliştirdiler. Kullandıkları malzeme (bir nanometre kalınlığında ve nano gözenekler ile delinmiş molibden disülfit [MoS2]) mühendislerin örneklediği bir miktar ince filmli zarların en verimli olanı ve grafenden yüzde 70’e kadar daha fazla su süzüyor.
Illinois Üniversitesi’nde mekanik bilimi ve mühendisliği profesörü olan çalışmaya önderlik eden Narayana Aluru şöyle konuşuyor: “Bu gezegende bir sürü suya sahip olsak bile, bunun çok küçük bir miktarı içilebilir durumdadır. Eğer deniz suyunu saflaştırmak için düşük masraflı, etkili bir yöntem bulabilirsek, su buhranını çözmede iyi gelişmeler kaydediyor oluruz.”
Bu çözüm, Nanodeliklere sahip molibden disülfit olabilir. Tuzdan arındırma işlemi yeni bir fikir olmasa da, bu yeni tür malzeme ile birlikte kazanılan verim (hem süzme işini yapmak için gereken enerji, hem de bir tuzdan arındırma düzeneğini çalışır halde tutmanın masrafı bakımından), büyük miktarlardaki deniz suyunu işlemede büyük bir fark oluşturabilir.
Geleneksel tuzdan arındırma işlemi, deniz suyunu ince bir plastik zar üzerinden geçiren ters osmoza dayanıyor, fakat işlem bir miktar darboğaza uğruyor. Zar ince görünse de, mikroskobik bir bakış açısından, bir tabakadan ziyade daha çok sadece bir nanometre kalınlığındaki boru veya tünel gibi. Bu da çalışması için daha fazla basınç (ve bu yüzden daha fazla enerji) gerektirdiği anlamına geliyor. Aynı zamanda bunlar, işletimsel masrafları artıran tıkanmaya daha müsaitler.